Anders zijn

Anders zijn, wil niet zeggen dat je het verkeerd doet. We beginnen er al vroeg mee, zodra kinderen onderling met elkaar in contact komen, worden de rollen al ingevuld en naar elkaar gekeken. Wat heb jij! Wie ben jij, hoe doe jij, wat draag jij. En als je je iets anders gedraagt dan een ander, val je al snel buiten de boot.

Ouders van kinderen willen uiteraard dat hun kind niet wordt gepest, zullen daarvoor waken en zullen alle registers opentrekken, dat hun kind mee kan zoals het de bedoeling is. Wat het kind wilt, waar die zich fijn bij voelt, wordt dan eigenlijk aan voorbij gegaan.

Misschien wil het kind wel helemaal niet die leuke design schoenen. Wie weet wil het een paar lekkere klompen, maar ja, stuur je je kind daarmee naar school? Nee, want dan weet je dat het kind buiten de boot gaat vallen. En zo begint al heel vroeg dat elk kind gevormd wordt tot een soort van rolmodel, die niet beter weet dat het mee moet doen zoals de norm is.

Datgene wat we voorgespiegeld krijgen in onze jeugd, nemen we over. Het is zo nadrukkelijk aanwezig, dat er geen andere weg is. Dat er diep van binnen zich al iets begint op te stapelen, emoties, die hun weg naar buiten niet kunnen vinden, hebben we niet in de gaten.

Die emoties gaan we stapelen. We zijn verdrietig, we willen iets niet, of willen het anders, dan ben je tegendraads en krijg je te horen, dat je je niet aan moet stellen. Krijg je te horen dat je je mond moet houden. En dat doe je braaf, nog niet bij machte om jezelf te laten zien. Zo gaat de tijd voorbij, geef je de strijd op en loop je braaf mee in de pas.

In je puberteit ga je je anders gedragen, je krijgt ineens veel meer ruimte je eigen ding te doen. Een leugentje om bestwil is dan zo gemaakt. Want je wilt onder dat juk vandaan, uit dat keurslijf. Helaas worden het vertellen van leugens dan ineens heel normaal. En blijf je doen, niet wetende dat je het doet en welk effect het heeft op jezelf en anderen. Maar je moet, diep in jou zitten allerlei negatieve gevoelens, die je niet mocht laten zien. En nog geen idee hebbend dat je anders bent. Je bent niet anders, je bent jezelf, in de wandelgangen noemen we het dat je anders bent. Je wilt jezelf zijn, maar ja, hoe kom je daar? Hoe weet je wanneer je dat bent, want niemand die je het heeft laten ontdekken.

Je komt er een keer achter, want al liegend door het leven gaan en die wegblazen met een grote glimlach, maak je totaal geen vrienden mee. Je neemt tenslotte jezelf helemaal niet serieus en anderen jou dus ook niet. Dus je kunt op die klompen aanvoelen, dat deze persoon zichzelf snoeihard gaat tegenkomen. En niet dat we dat hem of haar gunnen. Het is nodig, de puinhoop die het leven kent van deze persoon, is een gevolg dat de persoon het anders had willen doen, maar nog niet weet hoe. Nog steeds zijn gedrag heeft zoals aangeleerd blijft toepassen. Tegen de zee inzwemmend.

Allemaal zijn we anders, niemand is gelijk. Het op je eigen manier mogen doen, is een bijna onmogelijke opgave en toch, niemand ontkomt er aan een keer met zichzelf goed in de spiegel te kijken en af te rekenen met zijn eigen nare gedrag. Zelfs al is je gedrag niet naar, heb je je leven lang alles over gehad voor anderen, ook deze mensen worden geconfronteerd met narigheid. Te veel geven wordt ook afgestraft, te weinig geven idem dito.

Al deze mensen komen vroeg of laat in het spirituele terecht. Ze zijn op zoek en stellen vragen over hun toekomst. Komt er eindelijk nu wel eens een keer een partner die eerlijk is en blijft. Ga ik nu eindelijk eens een baan vinden waarbij ik mij happy voel. Jazeker, als jij fata doen wat goed is voor jou, zegt de top consulent op de chat van paragnostenchat.

Langzaam aan druipt het besef binnen, dat niemand verantwoordelijk is voor hoe jij wilt zijn. Dat jij anders bent en anders mag zijn.

Medium Claire

Datum: 25-03-'19

Terug naar overzicht