Buitenbeentjes

Buitenbeentjes. Er is een nieuw fenomeen dat opduikt in de grotere supermarkten. De zogenoemde buitenbeentjes. Dat zijn producten die niet voldoen aan een norm en om die reden buiten de boot vallen en niet in de winkel geëtaleerd mogen worden en verkocht. Zo kan een komkommer iets krommer zijn dan normaal en krijgt het de stempel opgedrukt van een buitenbeentje.

Het woord buitenbeentje, is een verkleinwoord, waardoor we er gemoedelijker naar gaan kijken, mee omgaan. Het doet iets met onze psyche, ach, wat zielig, het is een buitenbeentje, dus daar moet ik iets mee. De supermarkten spelen er handig op in, zodanig dat ze zichzelf op de borst kloppen, kijk ons eens, wij zorgen er voor dat ook de buitenbeentjes een plek krijgen, want we vinden het zonde om ze weg te gooien. En de consument trapt er in. Hiermee zeg ik niet dat het geen goede actie is van bijvoorbeeld de Albert Heijn, het is gewoonweg een slimme verkooptruc, waaronder een vorm van manipulatie zit.

Want wanneer spreken we nu van een buitenbeentje? Wanneer is iets normaal en wanneer niet? Hier is onderzoek naar gedaan, naar wie is een normale Nederlander? En weet je, ze kwamen er niet uit. Dat betekent dus, dat we niet kunnen spreken van buitenbeentjes, want dan wordt aan iets een norm gegeven, drukken we er een label en een stempel op, met het gevolg dat we datgene wat buiten de norm valt, gaan afwijzen.

Het woord buitenbeentje is dus heel slim gekozen. Schijnbaar is een komkommer, een tomaat, die heerlijk is gegroeid, zoals moeder natuur heeft bedoeld, maar niet voldoet aan een norm, waarbij we niet weten welke norm, iets wat buiten de boot valt en bestempeld wordt als outcast. En zo gaat het ook bij de mens.

Bij mensen werkt het exact hetzelfde. Ondanks dat er geen norm is wat normaal is, heeft ieder mens zijn eigen beeldvorming en bepaalt voor zichzelf wat normaal is en wat niet. Deze beeldvorming wordt ons opgelegd door onze opvoeding, door de school, door de maatschappij. We worden door wat we zien, ervaren, te horen krijgen van anderen ergens van overtuigd. En die overtuiging zegt ons wat een buitenbeentje is of wie niet. Door die overtuigingen beperken we ons gezichtsveld, waardoor er vanzelf buitenbeentjes ontstaan en die stempel opgedrukt krijgen.

Wie zegt mij dat ik normaal ben en geen buitenbeentje? Dat kan niemand mij vertellen. Net zo min als jij er van overtuigd bent dat ook jij normaal bent en ik jou misschien wel de stempel geef, dat jij een buitenbeentje bent. In feite is dus alles beeldvorming en dat is voor de mens, waarbij ieder verschillend is, dus best wel eng. Zeker voor diegenen die een handicap hebben, die minder sterk zijn in hun woorden. Die minder snel meekomen met wat als normaal bestempeld wordt. We gaan deze mensen weren uit ons leven, we drukken er een stempel op, van jij valt buiten de norm, je bent een buitenbeentje. Met jou wil ik niet samen gezien worden wat moet de buitenwereld er wel niet van denken. We drukken er dus echt een stempel op, omdat iemand anders is dan anders en wij onszelf er van hebben overtuigd dat een buitenbeentje minder is en niet meetelt. Gooi maar bij het afval, net als die te kromme komkommer.

Als je nu eens anders gaat kijken naar buitenbeentjes. Dat het juist zo mooi is dat ze er zijn. Dat ook zij het recht hebben, zichzelf te mogen zijn, te worden geaccepteerd door de maatschappij voor wie ze zijn, wat ze kunnen ondanks het feit dat ze in jouw ogen anders zijn. Anders zijn, zegt niets over wie ze zijn, of ze niet lekker smaken, ruiken, proeven. Het zegt iets over jou. Jij wilt geen buitenbeentje zijn, want dan val je buiten de boot. Dan tel je niet mee. En ben je dan niet juist een buitenbeentje, omdat je doet wat er door de maatschappij van jou wordt verlangt? Meelopen, in de pas.

Laten we vanaf nu niets meer een buitenbeentje noemen. Buitenbeentjes bestaan helemaal niet. Dat is iets wat wij bedacht hebben. Zonder dat er een norm bestaat voor wat normaal is. Omarm diegenen die in jouw ogen anders zijn, en laat je verrassen door deze mensen, die vaak veel bewuster in het leven staan dan jij. Die niet kijken naar een buitenkant, maar naar een binnenkant van iemand. En daar gaat het tenslotte om in het leven. Liefs Claire

Datum: 24-10-'18

Terug naar overzicht