Een ballon vol onuitgesproken ergernissen

Een ballon vol onuitgesproken ergernissen. Ze zoekt me op, op de chat van paragnostenchat, ze wil me iets voorleggen. Iets kleins hoor, zegt ze verontschuldigend, maar toch ze zit er mee. Ze heeft een goede vriendin, maar ja, af en toe dan voelt ze zich in de vriendschap niet op haar gemak.

Nu was er ook weer iets gebeurd en ja moet ik daar nu iets van gaan zeggen, of zo maar laten? Want ze reageert altijd zo boos als ik haar ergens op aanspreek, en ik wil de vriendschap niet kwijt. Ze is lief, aardig, ze voelt met haar energie heel lief aan, maar ik voel in haar geen kracht. Ze heeft geen liefde voor zichzelf, alles staat in een stand om lief te zijn voor anderen. Dat ze daardoor vastloopt, en ze op een gegeven moment niet meer weet wat ze nu wel en niet kan zeggen, ja daar komt ze niet onderuit.

Altijd maar nadenken wat je wel en niet kunt doen of zeggen. Altijd voor jezelf eerst bedenken of je iets wel of niet moet doen, daardoor raak je in de war. En de een kun je wel alles bij doen, die heeft nergens moeite mee. Bij de ander moet je altijd voorzichtig zijn, geeft ze aan. Logisch zeg ik, je bent rekening aan het houden met iedereen, behalve met jezelf.

Is dat zo! Ik heb best een fijn leven hoor, dat zie ik, alleen wat ik ook zie is dat je veel piekert. En dat je het lastig vindt om iets wat een ander jou aandoet, daar iets over te zeggen. Je houdt dan maar je mond. En weet je wat daar het effect van is?

Je bent een ballon aan het worden. En jij weet ook, als die ballon te vol zit, dan knapt ie. Ja zegt ze, maar hoezo ben ik dan een ballon! Jij bent een ballon die vol zit met onuitgesproken ergernissen. Je uit ze niet, slikt ze in en alles wat je inslikt, dat blijft in je lijf zitten. Net zolang totdat je er alles in een keer uit gooit, dan is de ballon geknapt.

Dat klopt zegt ze. Zie je wat je doet, rekening houden met een ander. Tegen de een kun je alles zeggen, bij de ander niet, dus pas jij je aan aan die ander. En al dat aanpassen daardoor word jij een ballon. Ik zie het en wat mooi zoals je het me laat zien. Nu begrijp ik het. Maar ja, wat nu. Morgen zie ik die vriendin, moet ik er dan wat van gaan zeggen, dat vind ik doodeng. En hoe ga ik dat dan zeggen, wil geen ruzie.

Daar is een hele mooie manier voor, geef ik aan op de chat van paragnostenchat. Leer te praten vanuit je hart, dat noemen we Hart praat. Want wat doen de meesten als ze boos zijn of zich ergeren? Ja die gaan met een stemverheffing praten. Juist en die gaan dus harder praten, dan denken ze dat ze gehoord worden, maar dat worden ze niet. Dat veroorzaakt nu juist ruzie.

Ruzie ontstaat, als we niet uiten wat we diep van binnen voelen. Dan spreken we onze ergernissen niet naar elkaar uit. Dat is toch gek dat we dat niet doen en helemaal als jullie hartsvriendinnen zijn? En als dat werkelijk zo is, dan moet je toch vanuit je hart dingen mogen aangeven en zeggen.

Je hebt helemaal gelijk, ik veroorzaak juist zelf de ruzie door niet aan te geven wat ik vind. Juist en je wordt dan die ballon, die vol zit en elke keer kapot knapt en jij je er rot onder voelt. Ze lacht, ze ziet de ballon voor zich. Welke kleur heeft die ballon, vraag ik haar, nou hij is groot hoor en gaat van licht naar donker. Maar ik ga afrekenen met die ballon.

Ik ben klaar met al dat geruzie in mijn leven en ik zie nu in dat ik er zelf aan meewerk door mijn ergernissen niet aan te geven. Dank je wel voor dit prachtige chatconsult.

Medium Claire

Datum: 02-04-'19

Terug naar overzicht