Een prachtig veld met stralende bloemen is ook liefde

Een prachtig veld met bloemen is ook liefde. Naar liefde hoef je niet te zoeken, jij bent liefde. Liefde is een staat van zijn, een manier van kijken en doen. Het is een allesomvattend veld vol met prachtige bloemen, waar jij onderdeel van uitmaakt. Maar dan moet jij ook wel liefde zijn.

Een prachtig veld met stralende bloemen is ook liefde

Als jij de liefde ook bent, en dat ben je, want je maakt onderdeel uit van dat hele grote veld van liefde. Beeld je een mooi bloemenveld in en een van die prachtige bloemen, dat ben jij. Dan ben jij liefde.

Maar ben jij dat ook? Voel je dat diep van binnen, straal jij naar jezelf uit, dat je liefde bent. Of voel je dat stralen niet, straal je voor alles om je heen, maak je jezelf mooier met make up, met mooie kleding, met een gemaakte glimlach op je gezicht. Want als je dat doet, ben jij geen liefde en mag jij niet in dat prachtige bloemenveld staan. Je staat er wel, met je koppie naar beneden hangend, ietwat verdort, de glans is er vanaf.

We zoeken naar liefde terwijl dat helemaal niet nodig is

Zolang jij zoekt naar de liefde, voel jij je in het veld met stralende bloemen een vreemde eend in de bijt. Jij wilt graag ook een stralende bloem zijn en daarvoor haal je alles uit de kast. Je zoekt naar wegen om net zo te zijn als al de bloemen die je om je heen ziet.

Je vraagt je af waarom voor jou de liefde niet is weggelegd en voor al die anderen om je heen wel. Op zoek naar wegen om net zo als die anderen te zijn, want je denkt dat dat de weg is, om liefde te krijgen.

Liefde ontstaat niet door jezelf mooier te maken

Jezelf veranderen, mooier maken, je anders voordoen dan wie je diep van binnen bent. Je denkt dat dat de weg is, maar dat is het niet. Je ent en krijgt alleen liefde als je jezelf bent. Dan zul je eerst moeten weten wie je bent. En dat weet je nog niet, om die reden voel je je die verloren en verdorde bloem in dat grote veld van de liefde. Je kijkt naar de bloem links van je, ja zo ga ik zijn, dan komt de liefde wel en het werkt niet.

Je kijkt naar de bloem rechts van je, ja die is toch net ff een tikkeltje anders dan de bloem links van mij. Misschien beter als ik zo word en wederom teleurstelling. Die bloemen links en rechts van je, die kijken je aan en hebben je iets te vertellen.

Bloemen laten je zien wat liefde is

Ze vertellen je waarom zij wel prachtig zijn en glans hebben. Bloemen zijn zichzelf. Ze zijn. Gewoon staan en maken zich nergens druk over. Ze genieten van het warme zonlicht, dat op hun bol neerdaalt. Ze lachen, maken plezier, ze draaien met de wind mee, ze hebben geleerd dat meegaan in de stroom van het leven, de beste manier is voor een fijn leven. Zodra ze tegenwerken, en niet meegaan in de flow, knakt er een blaadje en dat vinden ze zonde. Dan zijn ze zichzelf niet meer.

Bloemen stralen, liefde straalt ook

Het kan ook voorkomen dat een andere bloem heel wild om zich heen slaat, die gaat dan niet mee in de flow, waardoor er een blaadje bij hun knakt. Dat vinden ze ook niet fijn, ze kunnen dan boos worden op die andere bloem. Dat doen ze niet, want ze zijn, ze laten zich niet ontdoen van het zijn, de liefde, omdat zo nodig een andere bloem hun heeft laten knakken.

Hoofd omhoog, ogen die stralen, schouders achterover

Het koppie gaat direct weer fier omhoog staan, ze helen hun wond, het blad breekt of af, of herstelt, het is om het even. Daar geven ze het de tijd voor. Dat is liefde zijn, dat is jezelf zijn, dat is leven in dat grote magische veld van prachtige liefdesbloemen.

De enige manier om te overleven, is zijn, liefde zijn. Eerst voor jezelf en dan ben je het ook voor anderen als vanzelf. Je hoeft als bloem niet zo nodig iemand anders te zijn. Zo zie je maar. Een prachtig veld met bloemen is ook liefde.