Gehechtheid aan meningen

Gehechtheid aan meningen. Meningen. Overal wordt onze mening gevraagd. Overal geven we ook ongevraagd onze mening over. Soms geloven mensen zelfs dat ze hun meningen zijn: ze identificeren zich met dat wat ze hun mening noemen.
En door dit te geloven, begint er langzaam maar zeker een overtuiging te groeien van gelijk te hebben.
Mensen zoeken graag hun gelijk in hun mening. Meningen die op zoveel lagen gebaseerd zijn.
Onze meningen over hoe de wereld eruitziet vormen onze voorstelling.
Het is dan ook geen wonder dat bij sommigen een heel grote angst aan de oppervlakte komt als hun meningen bedreigd worden.
Stel je voor dat die voorstellingen veranderen? De daarmee vertrouwde wereld verandert.
De wereld gaat dus wiebelen en verliest haar consistentie.
De vraag is eigenlijk of de verandering van de wereld echt iets is om bang voor te zijn?
Meningen zijn uiteindelijk filters tussen ons bewustzijn en de aardse werkelijkheid. Die kan zo verwarrend zijn dat we filters nodig hebben om niet overspoeld te geraken.
Met onze meningen proberen we orde in de chaos te scheppen en orde ontstaat door delen van de realiteit uit te schakelen.
En hierbij horen ongetwijfeld telkens weer die delen die belangrijk voor ons zouden zijn, die onze vervulling naderbij zouden brengen.
Meningen deugen niet erg als filter.
Het vasthouden aan meningen wordt door de leermeester angst geïnspireerd.
Met de schijnbare orde die door meningen ontstaan, gaat het als met oogkleppen: je raakt misschien niet zo snel in verwarring, maar je bent onvrij en kan slechts een heel klein deeltje van de wereld zien.
Niet vasthouden aan het vertrouwde is geen verlies maar winst. Vooral wanneer de meningen betrekking hebben op onszelf.
Wanneer je je meningen durft los te laten, zal je niet vallen maar vliegen!
Hoe paradoxaal het ook mag lijken, wanneer je je ‘ik’ verliest, vind je jezelf.
En het geven van meningen is overwegend gekleurd en subjectief, vanuit een eigen perceptie en ervaring. Een mening is nooit gebaseerd op het groter plaatje van dé werkelijkheid.
Een mening geven neigt heel snel naar het geven van een oordeel, beoordelen en veroordelen.
Als ik in termen als ‘ik vind’ communiceer, weet ik dat hier soms een oordeel in de onderstroom aanwezig is. In mijn ervaring en gevoel mogen we dus veel lagen gaan onderzoeken in het geven van meningen en waarom we zo graag onze mening geven over situaties, over mensen, over collega’s, over vrienden enzovoort.
Ook hier is de ruis heel voelbaar aanwezig.
Voor de voelers is het snel duidelijk wat de onderstroom is in het geven van een mening. Niets is wat het lijkt.
 

---

Datum: 03-11-'18

Terug naar overzicht