Het medium en de moordzaak.

Ze was nog maar net ingelogd toen de telefoon ging. Markant want de gidsen hielden hun adem in, en ook de engelen waren muisstil. Er stond een gedaante in de kamer waarvan het net was alsof deze bloedde. Bizar tafereel. Ik wist niet wat er zou komen vandaag maar wel dat het absoluut weer een bijzondere dag zou gaan worden. De beller stelde zich voor als Johan. Johan had mijn hulp nodig. Zin zus Jennie was die morgen van huis gegaan met haar hond voor een ochtendwandeling en ze was niet teruggekomen. Ik kreeg het onmiddellijk koud. Deze dame was iets overkomen. Ik liet Johan eerst praten voor ik mijn gevoelens zou noemen en ook de bloedende gedaante in de kamer, had daar dus mee te maken. Ik vroeg mijn gidsen razendsnel of zij dat was en ze knikten alle drie ja. Dat was dan duidelijk. Even later werd de gedaante van Jennie mistiger en ik vroeg mij af waarom dat was. Het leek wel alsof haar licht doofde. Ineens realiseerde ik mij dat Jennie nog leefde. Waar ze ook was, ze leefde nog. Ik moest mij inzetten om haar te redden. Ik vroeg Johan over haar te vertellen. Wie ze was, wat ze graag deed, alles zodat ik mij op haar kon afstemmen. Johan begon te vertellen. Jennie woonde op een flat en was gescheiden. Ze had twee kinderen, een jongen en een meisje van 18 en 15. Ik kreeg opnieuw kippevel. Ook dat nog! Er waren kinderen in het spel. Kinderen die hun moeder nodig zijn. Ik moest haast maken. Johan vroeg of ik al contact met haar had en ik bevestigde dat dit het geval was. Ineens overviel mij een beeld.

Ik zag een water bij een oude fabriek en ik zag Jennie er liggen onder het bloed. Ik vertelde Johan mijn bevindingen, maar ook dat hij op zou moeten schieten omdat ze nu nog leefde. Hij vertelde dat er twee grote wateren waren bij waar zij woonde, en beiden hadden ze een fabriek ernaast. Ik moest meer gedetailleerde informatie leveren voor de redding van deze dame. Ik spande mij in en vroeg de gidsen om mij meer informatie te geven. Een mes, en een man werden zichtbaar. Een donkerblonde man. Ik vroeg naar de plek en zag vlakbij de plek van het water een bord met naam. Ik gaf het door aan Johan. Hij kende het bord niet. Ik zag ook een haringkar aan de linkerkant van de brug. Een brug, dat deed het belletje rinkelen. Hij wist waar het was. Hij zou ophangen overgaan op mobiel bellen en dan moest ik aan de lijn blijven om zo, hopelijk de plek aan te kunnen wijzen. Dit zou nog spannend worden.
Johan hing op en belde terug. Dit zou een pittige middag worden. Hij reed naar de brug en ging op mijn aanwijzing van de weg af. Er was een zandweg en hij kon daar met de auto niet komen. Hij zette deze weg en ging te voet verder. Nu was mijn helderziende gaven totaal open. Ik kreeg allemaal beelden en kon Johan naar de plek leiden. Inderdaad was Jennie daar. Toen hij aankwam was het echter te laat. Jennie was overleden. Nog niet zo lang zo te zien. Johan begon heftig te huilen en vroeg mij of ik Jennie kon zien. Dat was echter nog niet het geval. Jennie moest ernstig verwond zijn geweest en ik vroeg Johan hoe zij eruit zag. Het enige wat hij zag was een grote plas bloed bij haar hoofd en haar been lag er raar bij. Blijkbaar gebroken. Ik zei tegen Johan dat Jennie nog onderweg was en dat zij nog niet aangekomen was dus dat ik nu blijkbaar nog geen contact kon leggen. Ze had daarstraks nog geleefd. Ik adviseerde hem de politie te bellen en haar vooral niet aan te raken. Ik gaf Johan mijn mobiele nummer in geval de politie hem als schuldige zou aanwijzen. En dat gebeurde inderdaad. Johan zat in voorarrest en de politie belde. Met mijn informatie konden ze niets, hoewel ze mij wel geloofden. Ik vertelde hen dat ik een donkerblonde man had gezien in het visioen en dat ik vermoedde dat het de exman van deze Jennie betrof. Ik had een mes gezien en nu ontving ik een visoen van een hamer. Ik vertelde de politie wat ik zag en zij vroegen mij waar deze wapens waren. Ik vertelde hen dat ik er naar zou kijken en mijn gidsen zou vragen maar dat ik nu te zeer vermoeid was om dat nu nog te kunnen zien. Het was een heftige middag geweest. Johan moest een paar uur in de bak doorbrengen tot ik genoeg energie had om het beeld te kunnen zien. Na een paar uurtjes op de bank te hebben gelegen vertrok ik naar mijn meditatiekamer en al snel kwam het beeld boven. Het mes dat de exman gebruikt had had hij in het water gegooid, aan de zijkant waar Jenny lag en de hamer had hij, heel brutaal gewoon meegenomen. Ik belde de politie die mij vroeg of ik mee wilde gaan om de plek aan te wijzen en zo gebeurde het dat ik een half uur later opgehaald werd door een politiewagen. Ook dat nog, de buren keken mij al zo raar aan af en toe. Ik stapte in en reed met hen naar de plek waar ik de plek aanwees. Duikers kwamen er aan te pas en twee uur later werd het mes gevonden. De wateren rondom de oude fabriek waren niet diep en niet heel vies. Dat was beslist ons geluk geweest. Johan was weer vrij en kon in alle rust afscheid nemen van zijn zus. De exman werd aangehouden en vast gezet. Het was een heel bijzondere middag. Zoiets maakte je niet elke middag mee.

Datum: 10-11-'17

Terug naar overzicht