Huilen is niet zwak

Huilen is niet zwak, het is juist een teken dat je leeft. Op volwassen leeftijd huilen, we hebben daar bepaalde gedachtes bij, we vinden vaak de ander zwak, kinderachtig, het mag niet, je toont hiermee je kwetsbaarheid. Dat is niet handig, je laat anderen hiermee zien dat je niet krachtig genoeg bent.

Om het minste of geringste huilen

Sommigen barsten bij het minste of geringste uit in huilen, laat het gebeuren, het mag er zijn. Het hoort bij jou. Het is niet zwak. Want weet je, ieder mens die geboren wordt, het eerste wat dat hummeltje doet, is huilen. Ouders zijn dan blij, het is een teken van leven.

Wijs jezelf niet af als tranen vloeien

Wijs jezelf nooit af als je tranen laat vloeien. In jou zijn emoties opgestapeld, die emoties moeten hun weg kunnen vinden. Als ze de weg kiezen van tranen, heerlijk. Het lucht op, het geeft ruimte. In een donkere periode in je leven, kunnen er meer tranen vloeien dan ooit te voren.

Tranen opkroppen werk niet

Wel eens bij stilgestaan dat al die tranen er al heel lang hebben gezeten, maar dat je jezelf niet toestond er te mogen zijn. Dat je jezelf aan het inhouden was en inslikte, maar dat je op een gegeven moment het niet meer kan tegenhouden. Als je in je leven al veel hebt meegemaakt en maar door bent gegaan, dan zul je vroeg of laat toch iets moeten gaan loslaten.

Als dat gebeurt door tranen te laten stromen, is dat niet zwak. Integendeel. Het getuigt van sterkte. Jij durft het, jij durft jezelf te laten zien op je zwakste moment. Als anderen dat afwijzen, zegt dat iets over hun en niet over jou.

We weten vaak niet eens dat de tranen branden achter onze ogen

Wie weet branden bij die ander ook wel de tranen in de ogen. Dat weten we vaak niet. Wat gebeurt er vaak als jij tranen laat zien, anderen huilen met je mee. Ze worden geraakt door jouw kwetsbaarheid. Ze kunnen op dat moment ook ontladen en loslaten. Tranen laten zien dat je leeft. Dat je niet wegloopt voor ellende in je leven. Dat je het aan het doorleven bent.

Er bestaat ook nog zoiets als tranen van geluk. Tranen die vloeien op het moment dat je goed nieuws hoort. Ergens snoeihard voor hebt geknokt en als het zover is, je zo trots bent op jezelf, dat je een traantje moet wegpinken.

Je bent niet zwak als je huilt

Laat je nooit wijsmaken dat je zwak bent, ook niet door jezelf als jij wilt huilen. Je bent iemand die emoties kan voelen, die ze kan laten zien. Anderen kunnen een voorbeeld aan je nemen. We associëren tranen met zwakheid en kinderen. Jantje huilt, jantje lacht. We associëren tranen met manipulatie. Krokodillentranen. Niets is minder waar. Het is het idee er achter dat we als mens zelf hebben gecreëerd dat huilen niet mag.

Tranen laten je oprechtheid zien

Tranen zijn bijna altijd echt en oprecht en kunnen misschien door een enkeling worden opgeroepen. Maar dat zijn dan de echte toneelspelers. Laten we het stigma dat er heerst op huilen overboord gooien en juist veel vaker onze tranen aan anderen laten zien.

Er is ook nog een verschil of een vrouw huilt of een man. Van een vrouw accepteren we het eerder, net of een man niet mag huilen. Des te meer je er over nadenkt, des te gekker is het dan een emotie als huilen onderdrukt moet worden.

Emoties kun je niet wegduwen

Emoties moeten juist getoond worden en huilen is er daar een van. Wat ik zelf als medium heel erg mooi vindt, als een cliënt je consulteert op Paragnostenchat en tijdens het gesprek een traantje moet laten. Het gesprek heeft zodanig veel impact op deze cliënt dat eindelijk emoties worden losgelaten.

Als medium voelt dit als de kers op de taart. Dat je de ander zo kan raken dat die zichzelf weer kan aanraken en begint met loslaten van emoties die al lange tijd vastzitten.