Je bent veranderd, is dat niet de bedoeling?

Je bent veranderd, is dat niet de bedoeling? Je hebt het in de gaten als een ander verandert, niet direct, dat heeft even tijd nodig. Vaak voel je het al, maar je kunt je vinger er niet op leggen. Dan zie je ook ineens ander gedrag. Waar de ander eerst vrolijk zijn bed uitsprong, duurt dit nu ineens een stuk langer. Ook is de ander minder spraakzaam dan voorheen. Mompelt iets van ik heb slecht geslapen.

Deze persoon zit met iets, er gaat een verandering komen, kan klein zijn, kan groot, in ieder geval is deze persoon in een fase beland waarin hij niet meer gelukkig is. Het kan door een oorzaak komen buiten zichzelf om, of door iets in hem zelf. Dat antwoord is er nog niets.

Diegene die het ziet, vindt het vaak niet fijn dat er iets verandert. Zeker als de ander zich terugtrekt, minder spontaan is. Vaak gaan we dan aan de ander vragen stellen. Is er iets? Waarom doe je zo? Daarop gaat diegene die in een veranderproces zit, nog kribbiger reageren.

We betrekken de verandering vaak direct op onszelf en aangezien de mens liever geen veranderingen heeft, begint de angst naar boven te drijven. We gaan datgene wat een ander speelt, onderzoeken, we willen het begrijpen, en dat gaat niet lukken. We weten gewoonweg niet wat er met de ander aan de hand is en we moeten er ook niet een probleem bij onszelf van maken.

Dat doen we vaak wel. Een voorbeeld. Je zoon, hij was lekker aan het werk, kwam met veel positieve verhalen thuis. Hij voelde zich echt op zijn plek. En dan ineens zie je dat de verhalen uitblijven, hij gaat ook ineens minder fanatiek sporten en verslaapt zich een paar keer.

Je maakt je zorgen, wat is er aan de hand. Het aankaarten heeft een averechts effect. Er ontstaat een ruzie, die je liever niet wilt, maar omdat je je er mee bezig gaat houden, ontkom je hier eigenlijk niet aan.

Als we zouden begrijpen dat ieder mens in zijn leven veranderingen doormaakt. Dat de veranderingen bij een ander juist mooi zijn, want het betekent dat de ander op zoek is naar een weg waarin die zich weer goed gaat voelen, dan zouden we er heel anders mee omgaan.

Dan lieten we die ander even aan zijn lot over. Het is immers ook de ander zijn lot. De ander is volwassen, moet veranderingen doormaken. Jij hebt ze en maakt ze tenslotte ook door. Diegene die het betreft moet zelf achter de antwoorden komen en als de verstandhouding goed is, komt die heus wel jou vertellen, achteraf wat er aan de hand was en waar die nu staat.

Nee, we raken in paniek, gaan lopen piekeren er over, maken het in ons hoofd ons probleem. Willen de anderen helpen. Niet doen allemaal, wel als steun zijn en dat aangeven. En je eigen leven hier niet onder laten leiden.

Zo laat je de ander zien. Ik weet dat je dit heel goed zelf op kunt lossen. Ik weet dat je aan het groeien bent. Neem de tijd hiervoor en als je zover bent, dan ben ik er voor je. Dit vraagt om een volwassen houding en geldt niet alleen voor je volwassen kinderen, maar zeker ook bij je partner.

We gaan te snel in conclusies trekken als een ander verandert. Wees juist blij dat een ander even niet lekker in zijn vel zit. Gun de persoon dit, want die mag groeien, dichter bij zichzelf komen. Je houdt de groei alleen maar tegen als jij de oplossing gaat bedenken en het gaat oplossen. Dan blijft de persoon achter met een onbevredigend gevoel en zal op een later moment met exact hetzelfde geconfronteerd gaan worden. Dan weegt de last nog zwaarder.

In moeilijke tijden kun je voor jezelf altijd een medium of paragnost, een coach of counselor online raadplegen. Als je zelf met iets zit, of een geliefde. Dan kun jij daarna met een gerust hart, na dat fijne chatgesprek op Paragnostenchat, je leven weer rustig oppakken.

Medium Claire

Datum: 07-04-'19

Terug naar overzicht