Op wie richt jij je pijlen?

Op wie richt jij je pijlen? Elke chatter die ik spreek op paragnostenchat, die richt zich op een ander. Hoe ziet die en die mij, hoe weet ik of die ander om mij geeft? Komt de ander nog terug in mijn leven? Om maar een paar voorbeelden op te noemen.

Alles staat gericht op de ander. Want we willen weten of datgene wat er eerst was, en er nu niet meer is, weer terugkomt. Of het weer goedkomt. Want het was zo fantastisch toen het er was. Ik geloofde er heilig in, ik gaf mij helemaal, stelde mij open en dan ineens, toen veranderde er iets. Het was weg, dat hele fijne gevoel was in een klap weg.

En ik wil dat fijne gevoel terug en daarom wil ik weten of die ander terugkomt, want dan voel ik mij weer fijn en goed. Dus richten we ons op die ander, die gaf ons immers dat fijne gevoel. Zonder die ander ben ik niets, ben ik ongelukkig.

Ik heb die ander nodig om mij goed te voelen, gelukkig te zijn. Zeg het, komt het weer goed?

Alles in ons leven is gericht op anderen en op de dingen die we doen voor anderen. We doen dingen voor een ander, om de beloning te mogen ontvangen. De beloning waar we keihard elke dag voor werken. Die beloning hebben we nodig om te kunnen leven. Vandaar dat we onze hele ziel en zaligheid daar in steken. Zonder die beloning kunnen we niet.

En ja dan is er ook nog zoiets dat liefde heet. Daar richten we ons ook op, de liefde van een ander. Als die er is, dan voel ik dat ik leef. Zo zijn er twee hele belangrijke redenen buiten onszelf om die ons gelukkig maken. De beloning voor verrichte arbeid en de liefde van een ander.

Zie je dat ons hele leven in het teken staat van anderen. Dat we daar ons op richten, omdat we ons dan goed voelen. Je wordt bedrogen, echt je komt bedrogen uit. Je gaat gekwetst worden, echt waar. Dat gun ik je niet, zeker als medium op paragnostenchat niet. Maar het gebeurt wel. Het gebeurt net zo lang, totdat jij een andere weg in gaat slaan.

De weg die je in gaat slaan, is dat je je niet meer gaat richten op anderen, maar op jezelf. Alle seinen blijven net zo lang in je leven op rood staan, zolang jij je niet richt op jezelf. Dat prachtige mens, die zo mooi is, die het geluk in zich heeft. Alles heeft, maar het niet wilt zien. Die zo gefocust is op alles om zich heen en daar het geluk uit wilt putten.

Je stopt er mee, je te richten op anderen. Je ziet in dat je je leven daardoor doorbrengt in een grote zwarte tunnel. Die tunnel die wil je uit, die voelt niet comfortabel aan. Maar voordat je dat inziet, hebben de teleurstellingen zich wel opgestapeld en over gekwetstheid spreken we maar niet. Je wilt afrekenen met die tunnel, je wilt er uit. Maar hoe.

Gelukkig zie je dat je in die tunnel zit en dat je er uit wilt. Dat je nog niet weet hoe, is logisch. Hoe ziet een lichte tunnel er uit? Hoe kom ik daar? Hoe voelt dat? Welke stappen moet ik daarvoor gaan zetten? Dit is wat je kent, je leven lang al. Je begint van je af te bijten, mensen herkennen je niet meer. Je voelt je zelf nu ook helemaal niet comfortabel, want zo ben je niet. Je bent geen bitch die van zich afslaat. En ook dit pad ga je verlaten. Dat pad vol met pijlen die je richt op anderen. Die geef je de schuld van jouw leven.

Je hebt contact met een online paragnost op paragnostenchat, die vertelt je wat je aan het doen bent. Die geeft je aan dat dat hele leuke lieve mens die de liefde op de verkeerde plekken zocht, aan de andere kant van de balans is terecht gekomen. Dat ze nu voor zichzelf om haar heen aan het slaan is en dat het mag, dat het zelfs nodig is. Want zo groeit ze naar zichzelf, haar zachte en harde kant vloeien langzaam in een. Dan is ze liefde geworden, dan richt ze zich alleen nog maar op zichzelf. Dan voelt ze dat geluk iets is waar zij zelf naar moet streven en anderen het haar niet kunnen geven.

Medium Claire

Datum: 01-04-'19

Terug naar overzicht