Vragen staat vrij

Vragen staat vrij, wel of geen antwoord geven ook. Wel eens bij stilgestaan hoeveel we tegen elkaar zeggen en of dat echt allemaal wel nodig en het goede is. De mobiele telefoon is niet meer weg te denken uit ons leven. Een berichtje is zo getypt, de impact er van, staan we niet meer bij stil. We mogen toch alles zeggen en doen!

Bewust een berichtje lezen en bewust een antwoord terug sturen, het wordt steeds lastiger en het gevolg hiervan is, dat we ook heel makkelijk een ander met al die berichtjes een gevoel kunnen meegeven, dat die er onzeker, angstig van wordt. Daar bij stilstaan, het gebeurt steeds minder.

Een voorbeeld. Je verwijdert iemand van Facebook, omdat je voor jezelf een besluit hebt genomen. Al die onzin verhalen die hoef je niet meer te zien. Zeker als het om personen gaat die alleen maar gericht op zichzelf zijn. Daar heb je al mens alle recht toe. Maar dan, dan stuurt een van diegenen die je hebt verwijderd jou een bericht. Zeg, ik zie dat je mij hebt verwijderd van Facebook, waarom!

Deze vraag mag uiteraard gesteld worden, maar wat doet het met de ontvanger? Waarom zou je deze vraag überhaupt stellen. Wat zit hier allemaal achter. Heel veel, kan ik je vertellen en dat zien we niet, daar gaan we compleet aan voorbij.

Diegene die de actie heeft uitgevoerd, heeft het volste recht dit te doen en hoeft zich daar ook niet voor te verantwoorden. Diegene die tekst en uitleg wilt, staat ook in zijn recht, maar gaat die niet een grens over? Is die nu juist niet bezig datgene wederom te laten zien, waarom diegene die hem heeft verwijderd, er af heeft gehaald? Inderdaad. Dat zien, nee.

Is het dan verstandig, slim, wijs om daar meteen als een bok op de haverkist bovenop te springen. Moet je dan direct verhaal halen? Nee, want je gaat voorbij aan de ander. Je gaat voorbij aan de reden. Maar je mag het wel vragen, daarbij gaat het om de manier waarop. En dat is dus wat er de laatste tijd heel veel misgaat. We houden onvoldoende rekening met elkaar.

We houden te veel rekening met onszelf. Ook daar is weer niets mis mee, je moet tenslotte goed voor jezelf zorgen, maar ook hier zitten weer grenzen aan. Zo zie je dat het allemaal niet heel erg makkelijk is, wat kan ik wel en wat kan ik niet doen.

Wat kan ik wel en niet zeggen en wanneer zeg ik niets? Jouw gevoel geeft aan wat goed is en wat niet goed is. Die geeft ook aan of het verstandig is om te reageren of niet. Die geeft ook aan respectvol met elkaar om te gaan.

Vragen staat vrij, en wil jij met elkaar vrienden blijven, stel je vragen dan zo dat je de ander er geen pijn mee moet. Antwoord geven staat ook vrij, als je geen behoefte voelt om te antwoorden, dan doe je het niet. De ander kan daar boos om worden, teleurgesteld, maar is niet jouw intentie. Dat roept diegene op bij zichzelf.

Het komt er op neer dat we steeds vrijer worden, steeds mondiger, maar we mogen wel eens meer bewust stilstaan bij hoe we de dingen neerzetten en uitspreken naar elkaar. Meer rekening houden met elkaar, zonder jezelf te verliezen en dat is nog een hele kunst.

Het is de bedoeling dat we dit leren in onze kindertijd, maar helaas daar schort een hoop aan. Dus komen we later er vast en zeker door in de problemen. Beide partijen zullen ervaren dat de manier waarop ze met zichzelf en anderen omgaan, niet het gewenste resultaat oplevert.

Dan zoeken ze hulp in het spirituele, en chatten met een medium of paragnost, ze voelen zich te kort gedaan, geraakt door een ander, dan is het tijd om de feiten onder ogen te zien en aan de slag te gaan met bewustwording en verandering bij jezelf. Laten mediums en paragnosten daar heel goed in zijn om jou daarbij te ondersteunen.

Medium Claire

Datum: 17-04-'19

Terug naar overzicht