Waarom kunnen we moeilijkheden niet aan

Waarom kunnen we moeilijkheden niet aan? Wil je dat je kind gelukkig is of ongelukkig als die later groot is? Een gewetensvraag en iedere ouder zal hetzelfde antwoord geven. Ik wil natuurlijk dat mijn kind later gelukkig is. Dan krijg je van mij, als medium de volgende vraag. Hoe ga jij er als ouder voor zorgen dat je kind later gelukkig is en met moeilijkheden, die hem zullen overkomen, om kan gaan? Want als die dat kan, blijft je kind het geluk zien.

Dat antwoord is veel lastiger om te geven. Want hoe zorg je er nou voor dat je je kind datgene meegeeft wat het nodig heeft om om volwassen leeftijd gelukkig te zijn en moeilijkheden in zijn leven kan aanpakken?

We willen het allerbeste voor onze kinderen

We willen het beste voor onze kinderen, ik hoor ouders zeggen, ik heb alles voor mijn kinderen over, ik zal er alles voor laten staan. Een heel mooi gebaar, maar dat vaak gepaard gaat met het kind het verkeerde geven. Want wat geef je je kind mee, als je er alles voor over hebt? Je zorgt er voor dat het kind het aan niets ontbreekt. Overladen met het allerleukste speelgoed, de gezelligste uitjes, het ontbreekt het kind aan niets.

Een kind wordt niet gelukkig door pamperen

Het kind wordt hier juist ontevreden van en verlangt telkens naar meer. Het maakt het kind ongelukkig van en verlangt naar meer. Het kind wordt in de luwte gehouden, bij alles in bescherming genomen. We zorgen er voor dat het niet buiten de boot valt. We zorgen er voor dat het er leuk uitziet, we zorgen er voor dat het niet wordt gepest.

Een kind leert niets als het hem aan niets ontbreekt

We zijn de hele dag voor ze in de weer, om te zorgen dat het ze aan niets ontbreekt. Ze worden ouder, gaan meer hun eigen ding doen, maar ze hebben niet geleerd en ook niet gezien dat het leven ook een keerzijde kent. Een keerzijde die niet leuk is, maar ze op latere leeftijd wel mee om moeten kunnen gaan. We hebben ze een gevoel meegegeven, ook ingegeven door de maatschappij, dat het leven geen tegenslagen kent. We hebben ze hiervoor behoedt. Een nobel streven, maar had ze ook het vallen en weer opstaan meegegeven.

Leer kinderen te vallen en zelf op te staan

Jij weet toch ook dat er in het leven tegenslagen zullen zijn. Je hebt ze toch ook gehad en misschien zit je er nog middenin. Laat een kind er ook mee worden geconfronteerd. Het de andere kant laten zien, door te vallen en weer op te staan. Laat ze zelf op zoek gaan naar oplossingen, als ze met iets in hun leven worden geconfronteerd, wat ze raakt. Ga het niet voor ze oplossen.

Help kinderen zelf oplossingen te bedenken

Hoe klein ze ook zijn, ze zullen zich later staande moeten houden in een wereld die hard is. Die moeilijkheden met zich mee zal brengen. Als jij altijd alles voor ze hebt opgelost, staan ze als volwassen persoon met hun handen in hun haar. Ze vallen weer terug op jou. De een zal direct klaarstaan, de ander vindt het nu wel welletjes. Beide situaties zijn verkeerd. Beide situaties zeggen allebei hetzelfde. Ik heb mijn kind niet geleerd voor zichzelf op te komen. Ik heb mijn kind niet geconfronteerd met een kant van zijn leven, die er ook is. 

Help kinderen hun emoties te voelen en te benoemen

Ze raken overweldigd en worden angstig en gefrustreerd, komen in de knoei, rennen er voor weg, omdat ze niet weten hoe ze moeilijkheden zelf op moeten lossen. Je hebt ze er bij weggehouden. Dat is een van de grootste fouten die ouders tegenwoordig maken.

Laat kinderen falen en begeleidt ze naar de juiste oplossing

Laat het een keer een keer mislukken, falen, het is niet erg, ze hebben het nodig. Want dan weten ze op volwassen leeftijd wat de realiteit is en dat ze zelf datgene wat ze overkomt, kunnen oplossen. Te veel mensen lopen rond, en niet weten hoe ze iets moeten aanpakken. Wil jij dat je kinderen op volwassenleeftijd met hun handen in het haar staan? Leer ze de volwassenrol aan. Het is een nieuwe trend, en die veroorzaken we zelf. Klagen helpt niet, pak het aan, ga je kinderen ook de andere kant laten zien, in plaats van ze voor te spiegelen dat het leven geen moeilijkheden kent.

Dan maak je ze volwassen, dan kun je ze rond hun 20ste met een gerust hart loslaten en ben je trots op ze. Dan verzucht je niet als ze weer bij je aankloppen, dat heb je dan zelf in de hand gewerkt. Begeleiding hierbij nodig? Chat met een consulent van paragnostenchat.