We zijn allemaal te kort gedaan

We zijn allemaal te kort gedaan. Heb jij geleerd als kind, dat je jezelf op de eerste plaats mag zetten? Bijna niemand, de opvoeding is gericht op anderen. Daar moet je dank je wel tegen zeggen, beleefd tegen zijn. Netjes stil zitten in de klas, anders heeft de juf of meester last van je. Geen scheldwoorden gebruiken, niet schreeuwen, andere kinderen niet pesten, of aan de haren trekken of speelgoed afpakken. Dat mag allemaal niet en het klopt ook als een bus, zo leren we heel goed zoals het hoort en krijgen we normen en waarden mee.

We zijn allemaal te kort gedaan

Maar dan, wat is het effect hiervan? Dat iemand vergeten wordt en dat ben jij. Je bent zo gefocust als kind om het goed te willen doen. Je wilt zo graag dat je ouders of opvoeders trots op je zijn. Dus luister je heel goed, je bent ook leergierig. En als je vanuit je zelf dank je wel zegt, voor het plakje worst bij de slager, dan weet je inmiddels, dat mama of papa dan heel blij is. Daar doe je het als kind voor. Dat maakt je blij en trots en geeft je het gevoel dat jee r mag zijn. We hebben dat echt allemaal hard nodig. De bevestiging!

Een kind zou het leven moeten mogen ontdekken

Alles staat in het teken van leren, ontdekken en anderen ontmoeten voor jou als kind. En naar die anderen toe leer je je te gedragen. Leer je een bepaalde houding aan te nemen. Elke dag weer, ben je daar als klein kind mee bezig. Zo trouw als een hond, heb je al snel door, wat beloond wordt en wat niet. En je wilt graag beloond worden, met een snoepje, een koekje, een knuffel. Dus blijven we ons best doen.

Natuurlijk lig je ook wel eens dwars, dan ga je zo op in je spel, dat je niet luistert. Dan hoor je vaak een boze stem, die schreeuwt en hard is, niet liefdevol. Daar schrik je van. Als je het helemaal te bont maakt, dan kun je aan je jas mee worden getrokken, een klap om je oren krijgen, in de hoek worden gezet. Naar je kamer worden gestuurd, geen toetje krijgen na het eten.

Belonen en straf maakt liefdeloos

Allemaal strafmaatregelen die je ouders gebruiken om jou in het gareel te krijgen en binnen de lijntjes, welke lijntjes weet niemand, te blijven. Je doet je best, je doet ongelooflijk je best, dat zit in elk kind. Er is geen een kind dat geboren wordt en al liegend of bedriegend, of van plan is kwaad te willen doen in zijn wieg. Elk kind wil zich fijn voelen, gezien voelen, gewaardeerd voelen en zal alles in het werk stellen om mama en papa en iedereen in zijn omgeving een glimlach op het gezicht te toveren.

Bekvechtende ouders kind wordt angstig

Maar ja, mama of papa schreeuwt wel eens, of is boos en dan duik je weg. Net of je een stukje van jezelf kwijtraakt. Gebeurt dit vaak, dan word je vanzelf voorzichtiger en zelfs een beetje angstig soms. Want eerst is mama heel boos en dan gaat ze je knuffelen, hier klopt toch iets niet! Ik begrijp het allemaal niet meer zo goed en raak hier van verward.

Voldoen als kind aan het perfecte plaatje

Dit gaat jaren zo door en ondanks dat jij in alles je best doet, goede cijfers haalt, een diploma op zak hebt en er schijnbaar aan de buitenkant niets geks te zien is, is er toch iets aan de hand. Je bent als kind te kort gedaan. Het kind weet dat zelf nog niet, die denkt dat dit het is, dat het allemaal zo hoort en heel normaal is. We zijn allemaal te kort gedaan.

We vullen het leven in als voorbeeld uit onze jeugd

Die gaan we ons leven verder invullen, zoals we het als kind hebben gezien. Een partner, een huis, werken en kinderen er bij, dan is het helemaal compleet. Of het kind daarbij het gevoel heeft zichzelf te waarderen als mens, respect te hebben voor zichzelf, vanuit een basis vertrouwen leeft, zullen er ouders zijn die hier mee bezig zijn geweest. Er over na hebben gedacht. Het kind hebben geobserveerd en in de gaten hadden dat ze bij moesten sturen. Hebben ze er met het kind over gesproken, waar het blij van wordt. Of het kind zich te kort gedaan heeft gevoeld en wanneer dat dan was. Hebben ze gesproken over angsten en waar dan dat eventueel voor is. Hebben ze het kind meegegeven, hoe de liefde in elkaar steekt, dat de enige manier om de liefde in je leven te laten slagen een basis nodig heeft van eigenliefde.

We komen niet op de wereld om gestraft te worden

Jij bent niet op de wereld om gestraft te worden, niet gewenst te zijn, of jouw dromen waar te maken. Je bent maar heel even klein en hulpeloos, maar voor je het weet groot en heb je het kind dan meegegeven wat het nodig heeft? Heeft het begrepen dat het zijn dromen echt mag verwezenlijken en hoe dat kind dat voor elkaar gaat krijgen? Weet het kind wat hem of haar gelukkig maakt? We zijn allemaal te kort gedaan en zullen dat achteraf zien, als we geconfronteerd worden met tegenslag op gebied van de liefde. Daar heeft het aan ontbroken en eigenliefde zal eerst moeten worden ontdekt, voordat we ons eigen leven pas echt kunnen gaan leven. Vaak zitten we dan al op de helft van ons aardse leven.