Zet je eigen behoeftes voor niemand opzij

Zet je eigen behoeftes voor niemand opzij. Eigen behoeftes, we hebben ze allemaal. En wat zetten we die snel opzij zeg, als een potentiële partner zich aandient. Net of al die behoeftes als sneeuw voor de zon verdwijnen. We krijgen vleugels door de fijne ontmoetingen en tegelijkertijd verdwijnen we zelf. Nietig klein worden we dan.

We verdwijnen als sneeuw voor de zon

We verdwijnen ergens naartoe wat we niet eens in de gaten hebben. Al onze behoeftes zetten we opzij, om die ander maar in ons leven te kunnen krijgen en houden. Hoe moet je dit zien. Een man vind je leuk en andersom ook. Jullie spreken met elkaar af en dan blijkt deze man in een relatie te zitten en geeft aan dat het niets meer voorstelt en hij de scheiding in gang gaat zetten.

We zetten onze principes zomaar opzij

Voordat je deze man leerde kennen, had je een hele duidelijke principes met jezelf. Ik begin nooit iets met een getrouwde man. Nu hij er is, telt die hele regel ineens niet meer. Je zet je behoeftes opzij voor deze persoon. Je principes gooi je zo overboord.

Als we dit gaan doen, is het hek van de dam en verloochenen we onszelf direct. Denk je dat jouw prachtige zelf hier blij mee is, van gediend is? Nee, echt niet, die gaat in de steigers staan. Niet direct, dat duurt even, naarmate de tijd vordert en we zien dat deze hele leukerd geen stappen zet in de richting van zijn huidige partner.

Maar ja, ach, dat gaat wel gebeuren, sus je je eigen geweten mee. Weer een behoefte die je onderkent. Ach, we zijn toch nog bezig elkaar te leren kennen en hij moet er toch het juiste moment voor uitkiezen. Weer een eigen behoefte die je achteloos opzij schuift.

Voor je het weet, zit je tot je nek in iets, waarvan je nooit had gedacht dat je het zou overkomen. Sterker nog, je had met jezelf een afspraak, die toch wel heel duidelijk was geformuleerd, maar nu schijnbaar helemaal niet meer meetelt.

Als je je eigen behoeftes opzij zet verdwijnt zelfvertrouwen en zelfrespect

Om de donder wel en let maar op, je hebt het nog niet in de gaten, maar al je zelfvertrouwen gaat verdwijnen en wordt overgenomen door onzekerheid. Al je principes worden overboord gezet, om jezelf als een marionettenpopje aan touwtjes te laten worden.

En dan, ja dan, dan zou er toch een hele felle lamp moeten gaan branden. Nee hoor, juist niet. We gaan onze onzekerheid voeden, met chat en belgesprekken met mediums en paragnosten. Ineens zijn we helemaal niet meer wie we altijd waren, hebben we anderen nodig om te bevestigen dat de toekomst er met deze man er wel gaat komen.

Tegenstrijdige stemmen in je hoofd

Leugenaar roept je hart naar je. Wat heb ik aan jou, schreeuwt je ziel. Je hoort het niet, er is een missie, een doel, van moeten en zullen, weg behoeftes, hoezo behoeftes, ik wil die man. Al je eigen behoeftes negerend, staat je hele leven ineens van die ander.

Ja acht, hij moet er de tijd voor hebben. Hij moet het juiste moment hebben. Hij moet nog rouwen. Hij moet nog zoveel en ik houd daar rekening mee en al die gedachten gericht op hem, overschreeuwen je eigen behoeftes. Het geweten wordt schoon gepraat, eigen behoeftes aan de kant gezet. Eigenliefde verloochent.

Gesprek met een medium biedt helderheid en inzichten

Maar gelukkig, daar is een medium die je de spiegel durft te laten zien en ondanks dat je dit medium streng vindt, er gebeurt iets met je. Je begint je eigen rode draad in je leven te zien, dat je altijd je eigen behoeftes opzij zet, wanneer een potentiële partner zich aandient.

Net of je dan ineens niet meer meetelt. Jezelf naar de achtergrond duwt. Dan zegt het medium, het kleine angstige meisje dat zo graag geliefd wilde zijn, pakt de rol zoals vroeger als kind zijnde.

Ik zie het, zegt ze, wow, ik weet nu wat mij te doen staat. Mijn eigen behoeftes onderkennen en nooit meer opzij zetten voor wie of wat dan ook.